Wczasowicze, którzy w tym roku zdecydują się spędzić wakacje nad polskim morzem, mogą znaleźć na plaży charakterystyczną drucianą konstrukcję. Organizacja WWF Polska apeluje, żeby zachować odpowiedni dystans i nie zbliżać się do metalowego kosza. O tym, że druciane kosze można znaleźć nad polskim morzem, informują już internauci… „Pomiędzy plażą Lubiatowo, a Słajszewo jest takie miejsce. Jest bardzo dobrze oznaczone, więc nie da się nie zauważyć…” – napisała jedna z osób pod postem WWF Polska na Instagramie, której członkowie tłumaczą, czym są tajemnicze kosze z siatki.

https://pulsembed.eu/p2em/AbYIp_aoX/ Druciane konstrukcje, które można spotkać na mniej uczęszczanych plażach to specjalne kosze ochronne dla sieweczek obrożnych, niewielkich ptaków, które zakładają gniazda na pisaku. Konstrukcja chroni młode przed drapieżnikami (np. lisami), ale także psami i spacerowiczami, którzy mogliby je nieumyślnie rozdeptać. Kosze otoczone są specjalnym płotkiem wykonanym z patyków i sznurka (zazwyczaj jest to ok. 30-50 m od kosza), przy każdym ogrodzeniu znajduje się również tablica informacyjna. WWF apeluje, aby nie tylko nie zbliżać się do kosza, ale także nie plażować w jego pobliżu…

„Widząc człowieka lub zwierzę zbliżające się do gniazda, sieweczka każdorazowo opuszcza je i próbuje zwrócić na siebie uwagę, aby odciągnąć zagrożenie od lęgu. Pozostawione bez opieki jaja mogą ulec przegrzaniu lub wychłodzeniu (w zależności od pogody) i pisklęta się nie wyklują. Zachowanie odpowiedniego dystansu umożliwi ptakom spokojne wysiadywanie jaj. Dodatkowo po wykluciu się pisklęta przez pewien czas przebywają w rejonie ogrodzenia, gdzie mają więcej spokoju…”. Kosze pojawiają się na plażach w kwietniu i zabierane są we wrześniu, gdy ptaki odlatują na zimowiska. Monitorują je wolontariusze Błękitnego Patrolu WWF wspólnie z Grupą Badawczą „Kuling”

Sieweczka obrożna to gatunek ptaków przypominający wielkością szpaka. Ptaki mają charakterystyczne pomarańczowe nogi i dziób, czarną „maskę” na oczach i białe paski na skrzydłach. Ptaki zakładają gniazda bezpośrednio na piasku, dlatego w okresie lęgowym ich miejsca lęgowe muszą być pod ochroną. Ich populacja nieustannie się zmniejsza, dziś nie przekracza 250-300 par.

Źródło informacji i zdjęcia: WWF Polska (Instagram), Grupa Badawcza „Kuling”